Geplaatst op Geef een reactie

De fucked up mentaliteit over voeding hedendaags (MUST READ diëtist, eetstoornis patiënt en personal trainer )

Beste lezers,

Als er iets is waar ik blij over ben na acht jaar met voeding bezig te zijn, dan is het dat de kennis van mensen groeit! Ze weten meer over bijvoorbeeld koolhydraatarme diëten, krachttraining, eiwitten, wat goed is voor je cholesterol en proberen ook meer uit. Maar met elk voordeel komt ook zijn nadeel.

Als ik kijk naar de generatie die nog onder de veertig is, dan zie ik bij de mensen die zich bezig houden met hun gezondheid of uiterlijk vaak het volgende:

  • Macronutriënten zijn te belangrijk.

In onze huidige setting is iedereen bezig met Myfitnesspal, IIFYM en of het allemaal wel past in hun budget. Maar hoe zit het met het voeden en verzorgen met je lichaam? En nee, dan bedoel ik niet zo een approach van ”food is fuel to preform”. Maar eten wat je echt lekker vindt! Gewoon eten wat je lekker vindt en niet omdat het binnen in je macro’s past. En vergeet niet de micronutriënten!!!! Je vitamines en mineralen. Leuk dat een kingdeal in je macro’s past, maar wat je lichaam hier allemaal uit gaat halen is zielig weinig.

  • Als iets voor jouw werkt, dan is dat the shit wat iedereen moet gaan proberen.

Als jij goed gaat op een ketogeen- of koolhydraatarm dieet dan is dat prima. Mooi dat dit bij jou past en dat jij dit langdurig kan doen. Maar iedereen is zo uniek! De een heeft meer koolhydraten nodig, de ander meer vet (zoals ik bijvoorbeeld) en de ander kan meer eiwit handelen. Hou hier rekening mee, voordat je dit gaat pushen bij andere.

  • Eiwitten, eiwitten en nog eens eiwitten.

”Ik moet genoeg eiwitten hebben”,  ”Ik moet 180 gram eiwitten per dag”’ en dat je voor het slapen nog maar iets gaat eten. Terwijl je eigenlijk geen trek hebt, maar tja je eiwitten. Afhankelijk met welke “gezonde” visie jij krachttraining bent ingestapt (haat aan je lichaam of juist trainen om sterker te worden en het lichaam wat daarbij komt is meegenomen), is dit wel een opoffering hoor. Naast al dat fosfor, ammoniak en wat nog meer voor je nieren. Geef je ook deels je vrijheid op in wat je wilt eten. Mensen neigen meer naar koolhydraten en vet van nature en zoveel eiwitten hebben we eigenlijk niet nodig…

Als je wel deze keuze maakt voor krachttraining en dit is vooral gebaseerd voor het verkrijgen van uiterlijke kenmerken, oké. Maar werk dan naast je lichaam ook aan je gedachtes en je relatie met jezelf. Want stel dat er iets gebeurt dat je niet meer kan trainen of je moet door omstandigheden stoppen. Vind je jezelf dan net zo leuk zonder spieren, als met?

  • Nep eten (shakes, repen en poeders).

Mits je vier dagen of meer in de sportschool staat, heel veel onderweg bent of top atleet bent: eet echte voeding!!! Dit is je echte brandstof en niet een shake, reep of poeders creatine bijv. Je hebt het vaak niet nodig en zelfs de echte pro’s eten rond de 80% gewoon de basis. Dit is gewoon goede marketing en jij die jezelf misschien zoveel verbiedt, dat je geen snicker meer durf te eten, maar wel een reep van 2,80 met 20 gram eiwitten….

  • Het mag geen calorieën hebben…..

Sauzen calorie vrij, noedels calorie vrij (die glazige Aziatische), fruit met de laagste kcal (want god forbid, dat je een banaan eet…), suikervrij limonade etc. Het erge is, dat als je dit lang genoeg eet, je niet meer weet hoe het echte smaakt en het raar genoeg ook nog lekker gaat vinden. Kijk, een beetje bewust nadenken is prima! Maar met eten verzorg je jouw lichaam. Het is net als crème die jij smeert. Sterker nog, je kan beter goed eten en voldoende water drinken, dan crème smeren. Dus er moet wel degelijk wat energie en vitamines & mineralen jouw kant op!

  • Het moet allemaal biologisch bij sommige.

Een tijdje geleden had ik contact met iemand die alleen biologisch at. In een ideale situatie, ben ik het helemaal mee eens met de persoon. Maar zij zat telkens krap bij kas hierdoor en kon gewoon sommige producten niet kopen, waardoor ze voedingstoffen en calorieën tekort kwam. De voedingstoffen moest ze uiteindelijk weer aanvullen met tabletten. En tja tuurlijk val je af, omdat je zuinig bent met die producten en zwaar onder je behoefte gaat eten en dan tja….

Het niet flexibel zijn, zorgt er juist voor dat je tabletten moet innemen. Terwijl dit met eten opgelost kon worden. Je kwaliteit van leven gaat achteruit. Zoek hier een gezonde middenweg in en begin klein.

  • Te extreme veganisme.

Ik vind dit altijd zo zonde. Het hoeft niet en is onnodig. Te eenzijdig eten, vet vermijden, RAW, HCLF of te gezond eten. Je kan makkelijk gezond en voedzaam veganist zijn met de juiste kennis. Het is jammer dat op YouTube op sommige plekken een soort ”cult” is ontstaan voor sommige stromingen, die ik hierboven beschrijf. Grappige nog, ze zijn ALLEMAAL ONVOLWAARDIG! Een dagje eens eenzijdig eten kan zeker geen kwaad of voor je ontbijt in de zomer veel fruit. Maar consistent hierin is ZEKER NIET de bedoeling.

Geen veganist eet hetzelfde. Ook hier geldt dat de een beter gaat op meer koolhydraten, de andere meer vet en de andere meer eiwitten nodig heeft om goed vol te zitten.

  • Eten moet alles kunnen.

Het moet je spieren geven, energie geven, vitamines en mineralen, je vruchtbaarheid behouden/teruggeven, je helpen met je eetstoornis en misschien wel sommige ziektes zoals kanker en artrose verminderen. Het is net zoals dat voorbeeld wat ik hiervoor gaf. Mensen gaan alleen nog maar eiwitrepen eten i.p.v. een candybar, omdat voeding altijd wel “nut” moet hebben voor je lijf. En de waarheid is: ETEN KAN ZOVEEL VOOR JE DOEN! Anders was ik namelijk nooit diëtist geworden. Maar we koppelen als society zoveel dingen eraan, wat vaak nog niet wetenschappelijk bewezen is. En daarmee geef je sommige voedingsmiddelen een bepaalde reputatie en geef je mensen valse hoop. Niet chill. En met dat van de eiwitreep. Als je een goede basis hebt is dat niet nodig (mits je het gewoon lekker vindt natuurlijk), want soms lijkt het hedendaags alsof het uit ten boze is om iets te eten wat “nutteloos” is.

Het is dan te vet, te zout, te zoet, te weinig voedingstoffen en dan nog calorierijk. Dit kan prima af en toe. Iets kleins op de dag (koekje) of soms wat groters door de weeks (patatje). Zelfs het Voedingscentrum (onafhankelijk orgaan) geeft aan dat dit in een gezond voedingspatroon valt, als jij een goede basis behoudt.

En dat het dan eens wat minder voedzaam is en dat het niet een fysieke functie heeft, maar gelukkig wel een mentale functie heeft. Moet je misschien dan voor lief nemen ;).

Er zijn misschien nog wel meer dingen die mij zijn opgevallen, maar deze sprongen eruit. Wat is jou opgevallen? En heb jij ook petpeeves? Let me know!

Groetjes,

Queeny

Geplaatst op Geef een reactie

Waarom advies van een diëtist niet zo snel wordt aangenomen (must read voor een diëtist)

Beste lezers,

Diëtisten zijn er al een goed aantal jaren om de gezondheid van de bevolking te verbeteren. Wij kunnen steeds beter advies geven door wetenschappelijke onderzoeken, maar ook door meer kennis te verkrijgen. Zo doen we aan master opleidingen, post-HBO’s en proberen we ook kennis uit andere werkvelden ’te weven’ in het zo best mogelijk kunnen helpen van de klant. Zo wordt je vaak mutlidisciplinaire geholpen als dat nodig is (met een psycholoog en/of fysiotherapeut). Maar geven we ook onze eigen touch eraan (denk aan opdrachten geven aan de klant of mindfulness toepassen).

Waarom nemen klanten dan met moeite het advies van een diëtist aan? Of houden ze het niet lang vol.

Het klinkt een beetje psychologisch, maar het komt omdat je advies vaak nog geen waarde heeft. Waarde kan je vaak toevoegen door redenen te geven. Denk maar aan: ‘Meneer u moet niet roken, want dan kan u kanker krijgen’. Dat is letterlijk maar een laag. Onderbouw je het met ‘Als u kanker krijgt, kan je jouw familie niet meer zien, je kleinkinderen en kan je niet meer elke zondag lekker vissen langs de kant van het Ijsselmeer.’ Dan geef je al veel meer inzicht aan de klant. Hij moet kijken in de toekomst.

Nu is het zo dat je dit vaak niet kan doen als je een klant voor het eerst ontmoet. Zelfs later moet je het gedoseerd vertellen. Het kan namelijk best wel hard aankomen en zelfs een beetje als een aanval. Nu kan ik je zeggen dat ze vaak (niet iedereen), maar veel mensen het antwoord al weten.

Wat nog belangrijk is dan dat jij het waarde geeft als diëtist; is dat de desbetreffende er waarde aan toevoegt. Dus als de man zou stoppen met roken en laten we zeggen dat hij een longcapaciteit meting gehad heeft voor het stoppen. En 3 maanden na het stoppen met roken nog een meting heeft en dit keer is het verbeterd. Dan is dat het waarde toevoegend moment, waardoor hij zijn nieuwe gedrag mogelijk kan volhouden.

Dit kan je natuurlijk ook in perspectief zien bij iemand die wilt afvallen, een te hoog cholesterol heeft en misschien iemand met een eetstoornis. Je moet als klant het een kans geven en het ‘gewoon laten gebeuren’. Dan kan je zien of wat de diëtist adviseert nou echt werkt en als het wel werkt, dan heb je jouw motivatie te pakken (als klant zijnde). Aan de diëtist is het om te zien (en te bedenken) in welke situatie je de klant kan gaan zetten waardoor hij/zij de waarde van je advies kan gaan ontdekken.

Uiteindelijk is dit een onderdeel van nog veel andere punten, waar je als diëtist en klant samen aan moet werken. Maar ‘waarde toevoegen’ is wel iets waar je rekening mee moet houden (in mijn perspectief dan) als klanten weerstand bieden of nog niet de ernst ergens van inzien.

Hopelijk was dit ergens informatief.

Queeny